Burak Sakçı, 1992 yılında 60 binde bir görülen, tıp dilinde ‘Osteogenesis Imperfecta‘ olarak bilinen cam kemik hastalığıyla dünyaya geldi. Sakçı, 2 yaşına kadar ilaç tedavisiyle hayatta kalmayı başardı. Alçıda bile kemiklerinin kırıldığını söyleyen Burak Sakçı’nın tedavisine, 2013 yılında başlandı. 2013- 2015 yılları arasında 5 ameliyat geçiren Sakçı, yürümeye 22 yaşında başladı.
‘İP ATLAYAMIYORDUM AMA ARKADAŞLARIMA İP ÇEVİRİYORDUM’
Çocukluğunun çok zor geçtiğini belirten Sakçı, hastalığı nedeniyle açık lise okumak zorunda kaldığını söyledi. Normal bir hayat sürememesine rağmen pes etmediğini ifade eden Sakçı, “Doğuştan yakalandığım bu hastalık, yaşıtlarımın sokaklarda koşturduğu dönemlerde ne yazık ki beni tekerlekli sandalyeye mahkum etti. Diğer çocuklar top oynayıp, ip atlarken ben izlerdim. Arkadaşlarım alaycı gözlerle bakıp, benimle dalga geçerlerdi. Çok üzülür, ağlardım. Onlara kızmıyorum. Çünkü bana pes etmemem gerektiğini öğretiyorlardı. Bu sayede engelli bir birey olmayı kabul ederek, zamanla onların oyunlarına dahil olmaya başladım. İp atlayamıyordum ama onlara ip çeviriyordum. Top oynayamıyordum fakat yere serilen kilim de kalecilik yapıyordum. Yani bir şekilde kendimi de onlara kabullendirmiştim. Gerçekten çok zor süreçler atlattık. Fakat annem ve ailem, sevgileri ve verdikleri değerle beni okutup, büyüttüler, çok şükür bugünlere getirdiler. İlk ve ortaokulu örgün bitirdim. Fakat liseyi, benim dönemimde uygun bir okul bulamadığımız için açıktan bitirmek zorunda kaldım” dedi.
SAYISIZ KIRIKLARIN ARDINDAN 22 YIL SONRA İLK ADIMLAR
2013- 2015 yılları arasında geçirdiği 5 ameliyat ve fizik tedavi sürecinin ardından 22 yaşında ilk kez adım attığını, halen kendi ihtiyaçlarını karşılayacak kadar yürüteç desteği ile yürüyebildiğini anlatan Sakçı, “Vücuduma gelen hafif bir ip yumağından bile kemiklerim kırılıyordu. Hastanelerde geçen günlerde sayısız kırığım oldu. Alçının içinde bile kırılan kemiklerimde ciddi anlamda şekil bozuklukları oluştu. Sık kırılan kemiklerim yaşım ilerledikçe gelişim gösterdi ve kırılmalarım azaldı. Hala kırılma riski var ve bu ömür boyu devam edecek. Hayat şartlarımı maksimum seviyeye getirebilmek ve ayağa kalkabilmek için kapı kapı doktor gezdim. Fakat gittiğim her doktordan eli boş dönüyordum. Hastalığımı duyan her doktor korkuyor ve tedirgin oluyordu. Oturduğumuz yerde bir şeyleri beklediğimizde ona ulaşmak mümkün olmuyor. Biraz acı çekmek, biraz fedakarlık yapmamız gerekiyor. Her şeyi, her yaptığımızda bir sonuç alamasak da, ısrarla pes etmeden bu yolu yürümemiz gerekiyor. ‘Umudum kalacağına emeğim kalsın’ düşüncesiyle Ankara’ya muayene olmaya gittim. 2013 yılında tanıştığım Prof. Dr. Hakan Kınık hocama 5 kez ameliyat oldum. Ya tekerlekli sandalyemde oturup hayatı seyredecektim ya da son umudumu güneşe çevirip, bir şekilde yürüyecektim. Bu süreç zarfında ilk tedavimi 21 yaşında aldım. Çeşitli fizik tedavi yöntemleriyle önce ayağa kalktım. Tedavinin ardından 22 yaşında adım atmaya başladım. Şu anda da çok şükür kendi ihtiyaçlarımı karşılayabilecek şekilde yürüteç desteği ile yürüyebiliyorum” diye konuştu.
EHLİYET ALDI, ARABA KULLANMAYA BAŞLADI
En büyük hayali olan ehliyetini alıp, araç kullanmaya başladığını ifade eden Burak Sakçı, “Bana, ‘Ehliyet alamazsın’ dediler. ‘Sen mi araba süreceksin, güldürme’ diyerek, alay edenler oldu. Tam 1,5 yıl rapor için uğraştım, sonunda aldığım raporla ehliyetime kavuştum. Şimdi araba da kullanabiliyorum” dedi.
YAŞADIĞI SÜRECİ ANLATAN KİTAP YAZDI
Başkalarına da umut olması için hastalığı ile mücadelesini ‘Umutlar Kırılmaz’ isimli kitabında anlatan Sakçı, “Tabi bu süreçte çok acılar çektim. Yaşadığım birçok zorluklar ve olumsuzluklar oldu. Fakat hiçbir zaman pes etmedim. Aksine yaşadığım her olumsuzlukta daha güçlü bir şekilde döndüm. Çünkü düşündüğümde acılarını hissettiğim ayaklarım vardı. Başımıza hangi olay gelirse gelsin, hayata sımsıkı tutunarak yaşamın tüm güzelliklerini görebiliriz. Başkalarına umut olmak adına bir kitap yazdım” ifadelerini kullandı.
Yorumlar kapalı.